22 września 2016 r.

CZYTAJ

Witaj, jak nowe,choć codzienne uczynić niezwykłym?
Jak zachwycać się danym nam czasem,
choć przemija?
Jak zatrzymać się,
choć przecież wciąż jesteśmy w ruchu?
Jak przygarnąć coś do siebie,
choć przecież nic na zawsze nie będzie nasze?

Mówienie jest wysiłkiem:
nie zdoła człowiek wyrazić wszystkiego słowami.
Nie nasyci się oko patrzeniem
ani ucho napełni słuchaniem.
To, co było, jest tym, co będzie,
a to, co się stało, jest tym,
co znowu się stanie:
więc nic zgoła nowego nie ma pod słońcem.

Zachowaj mi Panie radość i ciekawość dziecka.
Spraw, aby oczywiste umiało zawsze mnie zaskoczyć.
Nie dozwól bym się zakotwiczała
w mam, w moje, w pewne.

Uwielbiam Cię Panie w cykliczności
w powtarzalności,
w przewidywalnym.
Uwielbiam w nieogarnionym,
niezdobytym,
zakrytym.

Panie napełnij moje życie sensem.

Nasyć nas o świcie swoją łaską,
abyśmy przez wszystkie dni nasze
mogli się radować i cieszyć.
Dobroć Pana Boga naszego niech będzie nad nami!
I wspieraj pracę rąk naszych,
dzieło rąk naszych wspieraj.


Moje SŁOWO na DZIŚ
Ja jestem drogą, prawdą i życiem, nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.Amen